Opšte je poznato da se 27. januar u cijeloj Republici Srpskoj slavi kao školska slava i to je dan kada se ljudi iz Ministarstva prosvjete, Prosvjetno pedagoškog zavoda, crkve i opštine razmile da uveličaju praznik profesora, nastavnika i djece pravoslavne.
Tu obevezno bude i neki program koji spreme nastavnici i djeca, koje se mogu opisati u tri riječi: retro, etno i srpsko. Bude tu i zakuska, obično uvijek ista, baš kao što se iste kolege šale na isti način godinama, isti se prvi napiju, a isti i prvi odu kući.
Upravo je ta istost tradicija i ono što Svetog Savu čini privlačnim.
Kao što je red svaka slava ima svoga kuma, koji se zajedno sa upravom škole i stručnom službom brine da sve prođe pravoslavno i po redu. Biti kum slave je i obaveza i odgovornost, jer u tim prilikama kum se obično isprsi sa nekim novcem ili je barem toliko blizu državne kase da u narednom periodu možete očekivati donaciju neke crkavice školi. Odgovornost se ogleda u tome da kum mora da ispunjava barem minimalne kriterijume koji ga kvalifikuju za tu funkciju, a to su: da je pravoslavac ili barem da se tako predstavlja, da je „viđen“u društvu što praktično znači da nije iz opozicije i da škola ili barem direktor može u narednom periodu od njega imati neke oristi.
E sada se vi pitate gdje je u toj priči čudo i Doboj?
Elem, tradicionalno kao i svake godine do sada, sve srednje škole grada Doboja, okupe se na jednom mjestu da bi obavili duhovni dio poroslave, prelomili kolač i imali svečani program koji spreme đaci sa svojim profesorima.
Kao što rekoh tu je i kum slave, koji je ove godine bila kuma i načelnica gradskog Odjeljenja za prostorno uređenje Nina Bukejlović.
E sada se vi pitate gdje je u svemu ovome čudo?
Pa prvo čudo je što je žena uopšte bila kuma slave, jer pravoslavni Bog ženu vidi kao pomoćnicu, koja je zavisna od muža, jer je „žena je stvorena posle muža, sazdana za muža, uzeta od njega, „kost, od kosti njegove, telo od tela njegovog“ i samim tim i fizički i umno inferiornija od muškarca.
Drugo čudo je mnogo značajnije i veće. Kuma Bukejlović se prije samo dvije godine, znači izborne 2018. godine, izjašnjavala kao Bošnjakinja.
Ne znam u kojem je sada agregatnom i etničkom stanju kuma Bukejlovićka, ali dok se ne izjasni za predstojeće izbore ona za mene ostaje Bošnjakinja.
Ja sam upoznao mnogo Bošnjaka, neki su bili muslimani, neki folirali da su muslimani, treći su bili agnostici, četvrti ateisti, ali još uvijek nisam naišao na pravoslavnog Bošnjaka i zato je kuma Bukejlović istinsko čudo.
Meni kako sorošovcu bilo je veoma drago da je proslava Svetog Save u Doboju postala multietnička i nadam se da će se ovaj trend raširiti po cijeloj Republici Srpskoj. Ono što nije uspjelo da uradi OHR, UNDP, UNICEF, štiftunzi i ostali nevladinići sa milionima dolara, Međureligijsko vijeće BiH sa svojim autoritetom, elegantno je uradila gospođa Bukejlović i direktori četiri srednje škole u Doboju.
Ostaje samo nedoumica kome pripisati ovo čudo u Doboju?
Obrenu Petroviću koji opoziciju pretvara u vlast, Miloradu Dodiku koji SDS-ovce pretvara u socijaldemokrate ili Svetom Savi, jer kao što vidite sva trojica su istinski čudotvorci.
Izvor: frontal.ba
