Na sceni Jazz Fest Sarajevo sinoć je održan fantastičan koncert legendarnog američkog bubnjara Hamida Drakea i italijanskog vibrafoniste Pasqualea Mirre, a poslije ovog dua u Narodnom pozorištu nastupio je Bombino, svjetska zvijezda koja je u Sarajevo donijela ritmove i emociju Afrike.
Bombino je oduševio publiku svojim umijećem sviranja gitare koju su pratili veoma zahtjevni i čvrsti ritam bubnja i basa. Promovisao je svoj novi album Sahel.
Njegov album Deran (2018) koji je brzo po objavljivanju proglašen klasikom, nominiran je za Grammy za najbolji world album čime je Bombino postao prvi umjetnik iz Nigera nominiran za ovo prestižno priznanje. The New York Times dodijelio mu je titulu „sultana shreda“, a Bombino je danas prepoznat kao simbol nove generacije Tuarega, novi glas Sahare i Sahela koji spaja tradicionalne berberske ritmove s energijom rock’n’rolla.
Odličan uvod za Bombina napravili su Hamid Drake i Pasqualea Mirre, koji su pobliku poveli u spiritualno putovanje ispunjeno neobičnim, ali bogatim i meditativnim zvukovima bubnja i vibrafona.
Od mladosti zainteresiran za različite muzičke korijene, Hamid Drake je izučavao istočnjačke i karipske stilove, a u svoj je muzički izraz uključio kubanske, indijske i afričke instrumente i elemente. Na svojim nastupima svira i udaraljke. „Jedinstvena tehnika i improvizacije te zvuk koji ujedinjuje funk, reggae i garage punk čine ga jednim od najartikuliranijih i lingvistički najnaprednijih na svjetskoj sceni“, piše Wire o Drakeu.
Ovaj američki umjetnik sa bogatom diskografijom sa više od 100 albuma na kojima se svirao nastupao je na Jazz Festu Sarajevo u duetu sa saksofonistom Matsom Gustafssonom, a ove godine se vraća na scenu Jazz Festa u duetu sa italijanskim vibrafonistom Pasqualeom Mirrom koji se smatra jednim od najzanimljivijih evropskih vibrafonista i unikatnom pojavom na italijanskoj sceni.
Dvojica muzičara zajedno sviraju duže od decenije, a jedan njihov nastup u Rimu All About Jazz opisao je riječima „čista ekstaza“, „energično“, „akrobatski“ i „nevjerovatan duo“ koji je teško kategorizirati, pokazuje toliko majstorstva da otvara vrata nestvarne realnosti u kojoj se prirodno izmjenjuju ritmovi od Afrike do Jamajke.
