Piše: Almedin ŠIŠIĆ
Mnogi bh. mediji prethodnih dana su izvijestili da Dragan Šojić, nedavno imenovani direktor Službe za zajedničke poslove institucija (SZZP) BiH, ima spornu ratnu prošlost kao pripadnik četničke jedinice vojvode Aleksića na Grbavici, no ono što malo ko zna jeste da je on i dogogodišnji, ratni saradnik ministra vanjske trgovine i ekonomskih odnosa BiH Mirka Šarovića, sa kojim je razvijao i određene biznise!
Koliko je samo Šojićevo imenovanje sporno, te koliko je istovremeno još jednom ogolilo samu ulogu SDA u Vijeću ministara (VM je Šojića i imenovalo, op.a.) potvrđuje činjenica da će ovaj čovjek iznimno sporne ratne i kriminalne prošlosti biti na čelu državne službe koju zbog obima poslova zovu i zlatna koka.
Dabome, Šojićevo imenovanje je prošlo glatko, jer tek trebaju da uslijede (a već se i dešavaju) i mnoga druga “uhljebljenja” SDA kadrova, pa je tako partija Bakira Izetbegovića odlučila da ne “sječe granu na kojoj sjedi”. Patriotizam je patriotizam, ali biznis je biznis.
No vratimo se samom Šojiću. Sagovornik Inforadara, inače zvaničnik institucija BiH, dobro upoznat sa svim tektonskim dešavanjima u SDS-u, smatra da je Šojićevo postavljenje ozbiljno zabrinjavajuće budući da on treba da upravlja “ogromnom državnom imovinom a skoro trideset godina je u sukobu sa zakonom”.
USPON ŠAROVIĆA – ŠOJIĆEV NAPREDAK
Njegov kadrovsko-politički uspon je počeo u ratu, kada je postao pratilac Mirka Šarovića dok je ovaj bio predsjednik Izvršnog odbora opštine Srpsko Novo Sarajevo (čije je sjedište bilo u zgradi Šumarskog fakulteta na Grbavici) te njihova veza datira još iz tog vremena.
Šojić je u to vrijeme bio “čovjek iz sjene”, koji se kitio oreolom “velikog srpskog borca” u četi četničkog vojvode Slavka Aleksića na Grbavici. Sagovornici Inforadara, od kojih je jedan preživio ratne torture srpskih paravojnih formacija u ovom sarajevskom naselju, navode da je Šojić tokom boravka na Grbavici nosio paradnu uniformu i da je preko svojih podanika progonio Bošnjake i Hrvate, ali isto tako i pojedine srpske intelektualce koji su pokušavali da zaštite komšije.
Foto: Dragan Šojić kao svjedok odbrane Radovana Karadžića
Foto: Četnički vojvoda Slavko Aleksić, u čijoj je jedini Šojić bio
Šojićeva ratna, a naročito “neimarsko”-poslijeratna uloga opisana je i u jednom tekstu koji je nastao 1997. godine, a potpisuje ga Radovan Ostojić.
“Prvoborac SDS-a iz sarajevskog naselja Grbavica Dragan Šojić, koji je po zanimanju građevinski inženjer, sada je glavni projektant za Kapitalnu izgradnju Srpskog Sarajeva. Grbavičani ga pamte po tome što je na početku rata s prvim pucnjevima zagrebao uzbrdo prema Palama. Tu je boravio po nekim ministarstvima, a zatim se vratio na Grbavicu i ‘humanitarno djelovao’ u jednoj od brojnih komisija za razmjenu. Rodbina Srba koji su ostali u Sarajevu pamti ga po cijenama koje je tražio da nekoga izvuče iz grada. Svoje projektantske sposobnosti dokazao je na dva stambena objekta. Jedan je njegova kuća u Paljanskom Dedinju, a drugi je stan koji je napravljen, opet za njega, nadogradnjom na pomenutu stambenu zgradu u Palama…”
Tako su govorili Šojićevi savremenici.
Njegov pravi uspon je počeo snažnim političkim profiliranjem i postavljenjem Mirka Šarovića (koji je, opet, bio desna ruka presuđenog ratnog zločinca Moimčila Krajišnika), za predsjednika Skupštine grada Srpsko Sarajevo. Šojić tada dobija ulogu ključnog čovjeka u izgradnji 7.000 stambenih jedinica u tadašnjem Srpskom Sarajevu, o čemu se u svom tekstu osvrće i Ostojić, ali je također postao i glavna veza sa isporučiocima građevinskog materijala iz Kikinde.
“Brzo se razvila nelegalna trgovina sa krim-bosovima iz Federacije i ogromne pare od tih poslova zavrsile su u džepovima i Šarovića i Šojića. Inače, kao SDS-ov čovjek od visokog povjerenja Šojić se za sve pitao, bio je siva eminencija u firmi ‘Kapitalna izgradnja’, koju je formirala Skupština grada, a njen direktor Dragan Kojić je bio samo pokriće. Osim gradjevinskog materijala za projekte, poznati su i njihovi talovi oko hiljada tona nafte koje je ta firma nabavljala ispod svake ekonomske logike a prodavali po desetostruko većim cijenama. Sve je išlo preko Privredne banke Srpsko Sarajevo, koju je privatizovao kontraverzni biznismen Momčilo Mandić, a pokrovitelj svih aktivnosti bio je Momo Krajišnik”, navodi naš sagovornik.
HAPŠENJE KRAJIŠNIKA, BIJEG ZA BEOGRAD
Upravo je Krajišnikovim hapšenjem u aprilu 2000. godine otvorena međunarodna istraga o poslovanju Privredne banke Srpsko Sarajevo. Kasnije je međunarodna zajednica za privremenu upraviteljicu postavila Amerikanku Tobi Robinson, a jedan od osumnjičenih je bio – Dragan Šojić. On se teretio kao dio strukture koja je finansijski pomagala skrivanje ratnog zločinca, tadašnjeg haškog bjegunca Radovana Karadžića.
Foto: Momčilo Krajišnik
Vrijedi podsjetiti da se iz svega Mirko Šarović mudro izvukao, jer je dvije godine ranije (1998.) postao potrpedsjednik RS a nakon smjene Nikole Poplašena od strane viskog predstavnika u BiH postao i v.d. predsjednika RS.
U to vrijeme Šojić je pobjegao za Beograd jer mu je prijetilo hapšenje, a svu njegovu imeovinu – stanove i veliki i moderni kafić na Palama, pripadnici međunarodnih mirovnih snaga redovno su pretresali.
Bivši zvaničnik SDS-a, koji je iz shvatljivih razloga želio da ostane anoniman, pojašnjava da se Šojić obogatio za nekoliko godina, “iako je iz Sarajeva pobjegao praznih ruku”.
“On i Šarović imaju po nekoliko nekretnina u Beogradu, a stekli su ih isključivo izgradnju stambenih jedinica u Istočnom Sarajevu. Sam Šojić se dugo krio i niko ništa nije znao o njemu do momenta kada ponovo počinje Šarovićev politički uspon”, navodi naš sagovornik.
O ratoj ulozi Dragana Šojića već se skoro sve zna, no vrijedi podsjetiti da je osim svojih ratnih akcija na Grbavici on bio i svjedok odbrane Radovana Karadžića pred sudom u Hagu 2012. godine.
Naravno, ovakva živopisna i bogata biografija bila je dovoljna refrenca da Šarović bez problema progura svog ratnog saradnika ravno iz svog kabineta na čelo državne službe koja logisticira sve potreba institucija BiH i obrće milione kroz razne tendere, što za SDA i druge “patriotske” stranke u Vijeću ministara nije predstavljalo nikakav problem, jer će oni svoje ljude tek “pouhljebljivati”.
