Dubinski proces rehabilitacije četnika, na kome je dugo i sistematski radila država Srbija je završen. Od sudskih rehabilitacija, preko novih zakona, pa do igranih serija na Javnom servisu RTS-a, čime je potpuno zaokružena ideološka reafirmacija četnika. Politička i vrijednosna bliskost vlasti Srbije sa idejom četničkog pokreta ogleda se prije svega u njenom nacionalizmu, tradicionalizmu, antiliberalizmu, etnocentrizmu i antimodernosti.
Ta identifikacija u entitetu Republika Srpska je još dublja, naslonjena je i na motive rata iz ’90-ih, a kao svaka periferija dokazuje svoju četničku brutalnost i lojalnost intezivnije nego “majka Srbija”.
A biti uz fašizam ili protiv njega nije uopšte svejedno, to je civilizacijsko pitanje na čijoj dubokoj razlici počiva današnji napredni svijet. Republika Srpska se tu, očigledno, odlučila da mu ne pripadne. Nijedna politička organizacija iz manjeg bh. entiteta nije se politički distancirala ili ogradila od skandaloznog nedeljnog četničkog derneka u Višegradu, koji je već tradicionalno postrojavanje pripadnika tzv. Ravnogorskog pokreta.
“STRIP ČETNICI” OPET PRELAZE DRINU
Istina, član Srpske demokratske stranke (SDS) na dužnosti ministra sigurnosti BiH, Dragan Mektić, bio je jedini koji dolazi s prostora entiteta RS, a koji je osudio takve pojave te izjavio da je protiv svakog retrogradnog djelovanja koje u sebi sadrži ekstremizam te poziva na klanje i ubijanje.
Međutim, niko od predstavnika Republike Srpske nije javno osudio poruke i pjesme kakve su se čule u Višegradu i Draževini, već ih je pokušao minimizirati sa opaskom da se tome pridaje veliki medijski značaj. S druge strane, po ko zna koji put su se čula jalova saopštenja stranaka iz Federacije BiH i s lijeve i desne političke pozicije koje nemaju nikakav konkretan učinak sem upotrebne politikantske vrijednosti bez ozbiljnih konsekvenci.
Foto: Postrojavanje četnika u Višegradu
Ipak, najkonkretniji i najbolji potez došao je od Vlade Kantona Sarajevo, koja je podnijela Krivičnu prijavu protiv pripadnika Ravnogorskog pokreta Višegrad “zbog toga što su organizovali obilježavanje godišnjice hapšenja Dragoljuba Draže Mihajlovića, čime su javno izazivali, odnosno raspirivali nacionalnu, rasnu ili vjersku mržnju, razdor ili netrpeljivost među konstitutivnim narodima i Ostalima, kao i drugima koji žive ili borave u Bosni i Hercegovini, na osnovu čega postoje osnovi sumnje da su počinili krivično djelo iz člana 145 a. u vezi sa članom 35. KZ BiH-a.”
Nerealno je očekivati da će Krivična prijava Vlade KS imati sudsku konsekvencu, ali jeste jedini put kojim se institucionalno može voditi borba do donošenja Zakonske odredbe o zabrani neofašističkih organizacija u BiH. U našoj državi četnički pokret je doživio konačni slom i poraz u Drugom svjetskom ratu, suviše bi bilo luksuzno i moralno neoprostivo da im se dozvoli da u sudijskom vremenu dobiju utakmicu u kojoj su dobili historijski degenek.
Sada opet prelaze Drinu kao strip četnici, junaci iz udžbenika historije u Srbiji, koji najbolje pokazuju odnos društva prema antifašizmu.
To je tačno definisala Dubravka Stojanović kada tvrdi kako su u politici Srbije četnici za domaću upotrebu u kojima je Drugi svjetski rat “okrenut za 360 stepeni” – partizani su kolaboracionisti, činili su ratne zločine, a četnici su istorijski opravdani, očišćenih biografija. Potom je uslijedila promjena naziva oko 800 ulica u Beogradu, zapuštanje spomenika, zakonsko izjednačavanje prava četnika i partizana, sudski proces rehabilitacije Draže Mihajlovića.
Međutim, činjenice ne nestaju time što ih se niječe. Zato stvari treba nazivati pravim imenom, posebno imamo obavezu to činiti prema onim pojedincima i pokretima koji su unesrečili tolike narode u BiH.
OD BLAJBURGA DO VIŠEGRADA
Povratak fašizma u BiH oslikava duhovno i političko stanje na Balkanu kada zapadni susjedi plaču radi Blajburga, dok istočne komšije oštre kame uz historijske refrene pjesama zla poznatog repertoara.
Nije teško zaključiti da je trenutna situacija u RS-u cementirani nacionalizam, gdje je Milorad Dodik, zajedno sa svojom strankom, stekao nepobjedivu političku poziciju kao logičnu posljedicu nihilizma za koju svi snose odgovornost. Ovaj aktuelni fašizam, patroniziran iz Srbije, opet su omogućile političke stranke iz BiH koje su se odrekle vlastitih vizija, zajedno sa intelektualcima koji njeguju oportunizam, potom univerzitetima koji ne zaslužuju da se tako zovu, te materijalnom pohlepom za profitom koju generira nova kasta ratnih tajkuna.
Foto: Zbog ustašizacije Blajburga reagirala i austrijska država
Ne treba amnestirati ni većinu medija koji radije odražavaju ono što narod želi, nego da mu služe kao kritičko ogledalo preispitivanja vlastite i kolektivne savjesti. Sve skupa – to su korumpirane elite etablirane u poslovnom, političkom, akademskom i medijskom svijetu, koje njeguju duhovnu prazninu ukojoj se fašizam opet može uzdići, razviti i krvavo poigrati kao ’90-ih.
Najveću odgovornost imaju stranke liberalno-građanske provenijencije (SDP, DF i Naša stranka) koje moraju konkretnije, hrabrije, politički radikalnije se suprostaviti ovim tendencijama fašističkog demontiranja BiH, razaranja civilizacijske supstance zajedničkog života.
Nesposobnost, intelektualna inferiornost, podivljali ego njihovih lidera i pratećihaos u kojem se kreću od jednog do drugog izbornog ciklusa lijeve stranke guši građanski koncept, što i jeste razlog ovog podivljalog fašizma. Etničke partije na vlasti nemaju dostojnog protivnika.
Riječ evropska reforma je prodaja magle, jer ona nije moguća sa vladajućom koalicijom dok se ne riješi za njih “nevažno” ideološko pitanje kojim ih sile da se bave, “o četnicima, ustašama i partizanima” – za sve normalne ljude u BiH od životne važnosti, jer bez tog jasnog odgovora nema progresa i slobode, ni mira, ni Evrope, već samo ponovljenog historijskog belaja!
